Z MOJEJ PERSPEKTYWY #21 Battle Royale - moja opinia (manga +18)

UWAGA!

Opinia dotyczy tytułu skierowanego do czytelnika +18!

Jeszcze do niedawna próżno na naszym rynku było szukać tytułów skierowanych do czytelników powyżej 18 roku życia, obfitujących w przemoc, niecenzurowanych przekleństw, seksu czy nagości… Takim tytułem jest właśnie licząca 15 tomów manga „Battle Royale”. Manga powstała w 2000 roku, w oparciu o powieść wydaną rok wcześniej. Autorem historii jest Kȯshun Takami, zaś za rysunki odpowiadał Masayuki Taguchi. Niniejszy tytuł został przeniesiony na duży ekran, ale no cóż… Po zapoznaniu się z mangą, po seansie poczułam się – łagodnie mówiąc – rozczarowana. W latach 2012-2015 manga ukazała się na polskim rynku dzięki wydawnictwu Waneko, ale niestety, wkrótce tytuł całkowicie zniknie z obiegu…

Dla niewtajemniczonych: KLIK!

Przepraszam za jakość zdjęć :/

Osobiście bardzo boleję nad tą decyzją – bo poza „Battle Royale” ma nie być więcej dodruków innej mangi, na którą ostrzyłam sobie zęby, a mówię tu o „Great Teacher Onizuka”, znane też jako „GTO”, autorstwa Toru Fujisawy. Zresztą to nie jedyny taki przypadek, że Waneko się wycofuje ze swoich tytułów – nie wiem dlaczego tak robią, ale żal mi takich mang jak „Cześć, Michael!” czy „Hiroshima 1945”… Ale nic na to nie poradzę, niestety. Jestem szczęśliwa, że udało mi się chociaż zebrać komplet piętnastu tomów mangi „Battle Royale”.

Gdybym miała porównać omawiany przeze mnie tytuł z inną, popularną mangą, książką lub filmem, z pewnością mój wybór padłby na „Pamiętnik Przyszłości” i „Deadman Wonderland” („Mirai Nikki” - jeśli ktoś woli, autorstwa Sakae Etsuno oraz „Deadman” autorstwa Jinsei Kataoki oraz Kazumy Kondou, również wydana po polsku przez Waneko) oraz z „Igrzyskami Śmierci” napisanych przez Suzanne Collins. Te trzy tytuły łączy jedno: element survival game – tyle, że „Battle Royale” jest bardziej hardcorowe, brutalne i realistyczne. I na tym polega jego wyższość nad młodzieżowymi seriami – założę się, że gdyby zekranizowano go na nowo i dano kategorię R, film byłby świetny.

Historia jest osadzona w Japonii niedalekiej przyszłości, w której wysoki wskaźnik bezrobocia, anarchia i izolacja oraz niepokoje społeczne skłoniły rząd do wdrożenia Programu BR (Battle Royale), który polegał na losowaniu spośród trzecich klas licealnych uczniów, którzy wezmą udział w Programie, polegającym na wzajemnym mordowaniu się na wyznaczonym obszarze… Brzmi znajomo, nie? Nie będzie tajemnicą, jeśli napiszę, że zwycięzca może być tylko jeden. Uczniowie mają trzy dni na wybicie się nawzajem, w przeciwnym razie obroże na ich szyjach wybuchną i zginą wszyscy. Dodatkowo rozgrywka została uatrakcyjniona o tzw. „strefy zagrożenia”, o których zawodnicy są na bieżąco informowani. 

Teraz mogę napisać, że koncepcja fabuły jest dość opykana, bo weźmy choćby wyżej wspomniane tytuły, jak również kilka innych – jak choćby „Cube”, czy mangę wydaną przez J.P.Fantastica pt. „Doubt”. Więc w czym tkwi niezwykłość tego tytułu? Ano w tym, że nic w tej mandze nie zostaje spłycone ani w żaden sposób pokolorowane – zostaje ukazane tak jak jest, prawdziwie i brutalnie, niecenzuralnie i dobitnie. Bardzo podoba mi się ukazana różnorodność wśród bohaterów- mamy idealistę wierzącego w możliwość przeżycia bez konieczności zabijania (nie lubię tego typu postaci, ale nie raziła mnie tak bardzo jak w innych dziełach), uczniów zabijających pod wpływem strachu oraz takich, którzy w „grze” pokazali swoje prawdziwe, brutalne oblicze, a także idealistów wierzących we wspólne przeżycie i… weterana poprzedniej rozgrywki. Jeśli to was nie zaciekawiło, to czytajcie dalej – bo kolejnym atutem jest genialne ukazanie retrospekcji, które przybliżają nam charaktery poszczególnych postaci, ale nie stanowią zbędnego zapychacza. Pogłębiając psychikę bohaterów i konstruując osobowości autor i rysownik (bo w kwestii wizualnej też to ma znaczenie) odwalili kawał porządnej roboty. Można pokusić się o stwierdzenie, iż „Battle Royale” we wzorowy sposób przedstawiło analizę ludzkich zachowań w obliczach zagrożenia śmiercią. Czytanie tej mangi (wierzę, że powieści również) jest niezapomnianym przeżyciem. Wszystko jest dopracowane i przemyślane w najmniejszych detalach – od osobowości i zachowań bohaterów, sposób działania Programu poprzez konstrukcje fabuły oraz rozwiązania fabularne… Do samego końca czytałam mangę w napięciu, a kiedy sytuacja się rozładowała, otrzymałam małe rozczarowanie, ale niech będzie – powiedzmy, że taką autor miał wizję.

Rysunki nie są typowe dla mangi – powiedziałabym, że są bardziej z amerykańskiego komiksu. Jednakowoż, nie mogę sobie wyobrazić „Battle Royale” w innej oprawie graficznej. To wielki atut mangi, choć wielu może na nie psioczyć, zupełnie niesłusznie moim zdaniem. 

Do polskiego wydania nie mam żadnego większego „ale” - jest w standardowym formacie, w przystępnej cenie dwudziestu złotych… Chociaż nie, mam coś – ano to, że tytuł wkrótce nie będzie dostępny na naszym rynku! Miejscami onomatopeje mogły być przetłumaczone, ale to tylko taka moja uwaga. Czyta się szybko i płynnie, nie dostrzegłam żadnych błędów.

Jak napisałam na początku, tytuł zdecydowanie jest skierowany do dojrzałego czytelnika, ale warto po niego sięgnąć. „Battle Royale” to prawdziwe, niecenzurowane „Igrzyska Śmierci” w najlepszym, japońskim wydaniu! 

Słowem zakończenia, chciałabym Was zaprosić do wzięcia udziału w małym konkursie, który organizuję na mojej stronie: Blog Mirella-view
Możecie wygrać egzemplarz książki "Sezon zamkniętych serc" z autografem autorki, Wioletty Leśków-Cyrulik!
Serdecznie zapraszam do udziału!